De Engel mit de drü goldige Streife

De lieb Got isch mit ere schar Engel dur d Milchstros gvandlet. Es sind höcheri und tüferi Engel binem gsi, da het me gse a de goldige Streife a de Flügel.

Ein Engel isch debi gsi, de het zvöi goldigi Streife am Flügel gha, er het aber en dritte vele. Für da het er müesse en Prüefig ablege.

I de nöchi fumene Stern het de lieb Got mit de Engel en Planet bsuecht, vu fu vitem blau glüchtet het, und so het er au gheise: de blaui Planet.

De lieb Got und d Engel sind nöcher ane gschvebt, hend sich ufere Volke niderglo und händ abe gluegt.

Uf dem Planet unde hets Tier gha, die händ gfrässe, trunke und händ Jungi überko. D Engel händ es Zit lang zueglueget, do het de lieb Got gseit:

"Engel mit de zvöi goldige Streife, da isch dini Ufgob: mach uf dem Planet es Tier, vu nid nume frisst und suft und Jungi überkunt, sondern sich debi au öpis denkt!"

De Engel isch uf de Planet abe ine Lemgrueb und het afo knete. Nochere Vuche isch d Lemgrueb fol gsi mit de Tonmodel fu de komiste Tier. De lieb Got het si aglueget.

De Engel het zuenem gseit: "Ven sich das Tier öpis denkt, den bruchts zvöi Sache: es Mul, um da z säge, vus denkt und zvöi Händ zum da mache, vas es sich usdenkt het. Am liebste veri mir eigentlich das Model!"

Und de Engel het im liebe Got es Tier zeigt, vu ufrecht gstande isch uf zvöi Bei. Es het zvöi Händ gha und es klises Mul. Das es nid umgheit, het de Engel ringsum Stäke in Bode gstekt, vu das Tier gstüzt händ.

De lieb Got isch um das nöie Tier umeglofe, hets fu alne Site studiert und het den gseit: "Nid schlecht, Engel! Ich vürdi säge, mer lönds emol läufe. Es isch schu kes richtigs Tier me. Mit dem ufrechte Gang virds imer echli Problem ha mit em Herz und mit em Rüge. Da Tier mues halt uf sini Gsundheit ufpasse. Aber va het da Tier für Möglichkeite!"

De Engel het zu sim einte Zvöibeiner no es Vibli knetet, und vil er schu echli Üebig gha het, isch s Vibli schöner vorde als s Mänli. De lieb Got selber het dene beide s Lebe dur d Nase iblose. Do händ di beide Gschöpf d Auge ufgschlage, händ fervunderet umeglueget, händ zaghaft en Schrit gmacht und sind debi nid umgheit. De Engel het for Fröid id Händ klacet, und er isch uf e Volke ufe go zueluege. Di beide Gschöpf händ afo Öpfel ässe, vu si amene Baum gfunde händ, händ Vasser trunke, und noch emene Jor händ si schu es Kind gha.

Und debi händ si sich öpis denkt. Da, vu si dänkt händ, händ si enand ferzelt. D Frau hät sich es Dach usdenkt, vegem Rege, und fier Vänd, vegem Vind, und de Ma hets gmacht. So händ si glüklich glebt und sind imer me vorde.

Vu de Engel da gse het, het er zfride zue sich gseit: "Da kan i jo äs par Jor id Ferie!" und das het er gmacht.

Vuner vider zrug ko isch, sinds fu sine Zvöibeiner schu fast tusig gsi. Und si händ sich es Spili usdenkt. Si händ em "Krieg" gseit, und da isch eso gange: Mit Äst händ si enand uf de Kopf ghaue, bis der anderi Tod gsi isch. Da Spili het ine so guet gfalle, das si sich imer nöii Arte defo erfunde händ.

Do isch de lieb Got erschine und het sich d Gschöpf aglueget. "Engel mit de zvöi Streife, dini Gschöpf denke, aber si denke nid richtig!"

"Söli si vider isamle?" het de Engel gfroget.

"Nei, los si, filicht lere sis no. Aber pas uf, das si sich foräne nid selber usrotte!"

De lieb Got isch ferschvunde. De Engel isch uf de Volke zrug blibe und het uf sini Gschöpf ufpast. Imer, vens eso usgse het, vie si sich vete selber usrotte, het er igrife; debi het er ufpast, das es keis fu dene Gschöpf merkt. Die händs au nid gmerkt, das hie und do en guete Engel i ires Schiksal igrift. Und so findet mer i de Gschichtsbüecher fu dene Gschöpf nüt fumene Engel, vu uf de Volke sizt, vil er mit sine Gschöpf en drite goldige Streife ferdiene vil.

Er het en bis hüt noni überko.