Ke Zit zum Sterbe

D Telefonistin am Igang het göiset. Es Grip mit ere Sense i de Hand het d Glastüre

ufgstosse.

"Zum Her Meier!" hets Grip gseit.

"De Her Meier het hüt ke Zit, er isch inere Sizig."

Do isch de Tod, de isch es nämli gsi, vider zur Tür us und ferschvunde.

De Her Meier het vürkIi ke Zit gha zum Sterbe. Er isch Menecer gsi. I sim Büro het al

Minute s Telefon glütet. Uf em Schribtisch het sich s Papir gstaplet, und de

Menecer het gege die Fluet kämpft. Ven er nüm het möge, het im sini Sekreterin

en Kafi gmacht. Ven er z kriblig vorde isch, het er en Zigi graucht. De Her Meier het

so fil ztue gha, er het ke Zit gha zum Sterbe.

E par Tag spöter isch er mit sim Auto über Land gfare. Es isch Herbst gsi. D

Kriesiböim händ roti und gäli Bleter gha, s Gras isch nas fum Tau gsi und über em

Flus isch Nebel glege. De Menecer het sis Auto imene Feldveg parkiert und isch mit

sine Lederschüeli übers s Kis gege de Flus abe spaziert.

Am Flus unde isch en schvarzi Guce gstande. En alte Ma isch uf em Bok gsesse und

het im Menecer düdet, er söli nebe im uf de Bok size. De Menecer het glachet, isch

ufe kleteret und isch nebem Kucer uf de Bok gsesse.

"EntschuIdige si bite", het de Kucer gseit, "das i do uf si gvartet han. I bi de Tod. I

ha si schu letsti Vuche vele abhole. Aber d Telefonistin am Igang het gseit, si heige

ke Zit."

De Menecer het de Kucer aglueget.

"I vet si nid entfüere!" het de Kucer viter gret. "Ven si kei Zit händ, stige si vider

ab und fare si mit em eigene Auto viter."

De Menecer het gschvige.

"Si köne aber au mit mir ko. Gsend si", het de Kucer gseit und het im Menecer en

abglofni Sandur for d Nase ghebt, "iri Zit isch ume."

De Menecer het d Ur aglueget, den de Kucer. Den het er mit de rechte Hand über d

Köpf fu de beide schvarze Rösser gradus in Nebel ine düdet und het gseit:

"Abfare!"

De Kucer het d Zügel gschütIet, het "Hü" gruefe, und d Guce isch im Nebel ferschvunde.