D Scher, vu nid het vele schnide

Vor etwa dreissig Jahre schrieb ich eine Anzahl von Märchen und Geschichten auf Schweizerdeutsch. Ich veröffentliche sie hier unter dem Label "Märli fum Ferdi".

Es isch emol en Scher gsi, früsch us em Lade. Si isch imene junge Meitli gschenkt vorde. Es het d Scher brucht, um sich es Kleid zneie.
"Ric, rac," het d Scher gmacht und het de Stof uftrent, "Di eint Helfti zum Kleid, di ander Helfti in Abfal."

"O, vie isch d Velt doch schön!" het die Helfti fum Stof gseit, vu zum Kleid ghört het.

"O, vie isch d Velt ungrecht," het sich di anderi Helfti beklagt, die vu in Abfal gfloge isch. "Du, Scher, du bisch schuld!"

Vu da d Scher ghört het, isch si nochdenklich vorde. "Vas de Stof seit, stimt. I bi ungrecht! Es isch zerst de glich Stof, uf beide Site, und i trene in guet und bös, eifach imene sone Strich noche." D Scher isch sich schlecht vorko, und si het nüm vele schnide.

Imer, ven s Meitli d Scher eveg gleit het, het si sich ferstekt, mängisch i de Schublade, mängisch am Bode oder hinter em Heizkörper.

"Lueg," het d Scher zu de Neimaschine gseit, "i vet nüm schnide, da isch eso öpis Böses, so öpis Brutals! I vet öpis Guets mache. Und überhaupt han i s Gfül, es steki öpis Künstlerisches i mir. Tänzeri, da ver s doch." Und d Scher het uf em Feistersims de Spagat probiert.

"Echli veniger grüble und echli me schaffe!" het d Neimaschine gseit, "da macht glüklich."

D Scher het grosi Auge gmacht und het fum Feistersims zu de Neimaschine übere glueget. Do het si s Glichgvicht ferlore und isch hinterzi zum Feischter us gheit.

En Bueb het si gfunde. Er het si hei gno. Und det het d Scher kei Stof müese schnide, sondern feste, herte Karton. De Bueb het drum ufere Kornfleiks-Pakig en Hampelma gse. De het er usgschnite.

"Ric, rac," het d Scher gmacht, und si het sich dur de Karton bisse, schön de Linie no, "die eint Helfti zum Hampelma, di ander Helfti in Abfal.

"Ou, vie schön isch doch d Velt!" het de Karton gseit, vu Hampelma drus vorde isch.

De ander Teil fum Karton het sich beklagt bi de Scher: "Grobian! Ales simer de glich Karton gsi. Und du schnidisch öis ab fum rechte Teil! Grobian!"

D Scher isch vider ferschroke bis zu irer Schrube ine. Si het mit irne grose Auge glueget, und den het si afo grüble. "I vot doch gar nid bös si!" het si denkt, "i vot nur schnide, da isch min Pruef. Aber es isch en böse Pruef, de Karton het recht."

Vu s Feister einisch zum lüfte offe gsi isch, isch si usegumpet. Si het nüm vele schnide, si het en Stel als Tänzerin gsuecht.

Dunde het si de Kreisel trofe. "Tanze, jo da kan i di lere!" het er zur Scher gseit, "lueg, da macht mer eso!" Und hui isch er uf em Steibode umetanzt.

"Und springe, da kan i dir zeige!" het de Bal gseit, "lueg, da macht mer eso!" Und de Bal isch ad Vand gsprunge, a Bode und vider id Höchi. "Mach s mer noche, Scher!" het de Bal gseit, "de bisch en gueti Tänzerin."

D Scher het s fersuecht, aber si het nume de Spagat köne. "De Spagat isch jo schön!" het de Kreisel gseit, "kasch en sogar besser als ich, aber zum Tanze lengt er nid." Und er het sich fu de Scher abgvendet.

"Öpis Künsterisches," het d Scher denkt, und i dem Augeblik isch grad s Meitli ferbi gsprunge. "Jo, setigi Rökli mache, vies Meitli a het, da ver s doch!" het d Scher denkt. Und for Fröid über di guet Idee het d Scher i de Sunne glänzt.

S Meitli het umeglueget. "A, do isch jo mini Scher!" het s glachet, und het d Scher ufglese uf em Kis. De Scher isch es vol gsi i de zarte Meitlihänd.

Und fu det a het sich d Scher nüme ferstekt, vens um s Schaffe gange isch. Si het gspieglet und glänzt, und isch fast funeleige i d Hand gschloffe, und het imer genau de Linie noche gschnite, ric, rac, de Stof het köne stöne, viner het vele, d Scher het nid uf ne glost.

"D Neimaschine het recht!" het d Scher zu sich gseit, "echli veniger grüble und echli me schaffe, da macht glüklich!"